- 20/02/18
Ελάχιστοι είναι οι γιατροί που κάνουν το αυτονόητο και ιατρικά σωστό. Αυτό συμβαίνει και στο θέμα της υπέρτασης. Υπάρχει μία πλάνη, από άγνοια ή όχι, όπως και στο θέμα της χοληστερίνης.
Υπάρχουν οι φυσιολογικές τιμές της πιέσεως που είναι χοντρικά από 11 έως 13 η μεγάλη πίεση και από 8 έως 9 η μικρή.
Μετά υπάρχει ένα δεύτερο επίπεδο τιμών, που είναι μεν πιο ψηλά από το σύνηθες φυσιολογικό, αλλά είναι αποδεκτό και δεν απαιτείται φαρμακευτική αγωγή.
Και μετά υπάρχει ένα τρίτο επίπεδο τιμών, που όταν η μεγάλη πίεση είναι σταθερά πάνω από το 16 και η μικρή πίεση σταθερά πάνω από το 10, τότε θα πρέπει να συστήνεται φαρμακευτική αγωγή.
Τι συμβαίνει στην πράξη σήμερα;
Σήμερα χορηγούνται φάρμακα για πίεση πάρα πολύ εύκολα και συχνά “προληπτικά”. Ισχύει το ίδιο και για την υπερχοληστεριναιμία. Δεν υπάρχει ηλικιωμένος που να μην παίρνει φάρμακα για τη χοληστερίνη και την πίεση.
Δηλαδή, με απλά λόγια το σενάριο είναι το εξής:
Ένα άτομο αγχώνεται για διάφορους λόγους- κάτι πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας- ή τυχαίνει να πάρει την πίεσή του χωρίς να έχει πρόβλημα.
Ήδη όταν ξεκινάει τη μέτρηση είναι αγχωμένος ή αρχίζει να αγχώνεται επί τόπου για το αποτέλεσμα της μέτρησης.
Επομένως, έχει μεγάλη πιθανότητα να βρει την πίεσή του αυξημένη προσωρινά.
“Α!”, του λένε συνήθως οι αλλοπαθητικοί γιατροί, ” Έχεις πίεση! Για να μην πάθεις κανένα εγκεφαλικό ή έμφραγμα, πάρε αντιυπερτασικά”. Ο ασθενής συνήθως λόγω φόβου τα αρχίζει. Ξαναπάει μετά από κάνα μήνα στο γιατρό και του λέει ” Τώρα είναι καλά η πίεσή μου. Τι να κάνω; Να τα σταματήσω;”. Και ο γιατρός του λέει “Α, όχι! Αφού σου κάνει καλό να το συνεχίσεις”.
Μετά από κάποιο διάστημα, πάει σε άλλο γιατρό. Και αυτός του λέει “να τα παίρνεις, να τα παίρνεις για παν ενδεχόμενο”.
Δυστυχώς, υπερισχύει αυτή η νοοτροπία της υποτίθεται προληπτικής αγωγής του αντιυπερτασικού και της πλάνης ότι “δεν κάνει κακό”.
Άλλες φορές για εμπορικούς λόγους και άλλες- που νομίζω ότι είναι και ο κύριος λόγος- λόγω ευθυνοφοβίας του γιατρού. Και έτσι βλέπουμε μια πολυφαρμακία και μια άσκοπη και επιζήμια χρήση φαρμάκων!
Πότε ένα άτομο έχει πίεση και πότε χρειάζονται φάρμακα;
Λέμε στον ασθενή να μετρήσει την πίεσή του πρωί και απόγευμα για μία εβδομάδα, χωρίς τα αντιυπερτασικά ( εκτός και αν είναι πολύ ψηλή η πίεσή του και κινδυνεύει) και να τις δείξει στο γιατρό.
Μόνο αν η πίεσή του είναι σταθερά αυξημένη πάνω από το 16 η μεγάλη και σταθερά αυξημένη πάνω από 10 η μικρή, τότε σκεφτόμαστε τη χορήγηση φαρμάκων.
Και πάλι αυτό πρέπει να γίνεται για κάποιο χρονικό διάστημα και με αναίρεση της θεραπείας μόλις και όταν γίνει καλά.
Η Ομοιοπαθητική, πως βοηθά στην υπέρταση;
Σύμφωνα με την Ομοιοπαθητική άποψη, ο στόχος είναι να βοηθήσουμε ΟΛΙΣΤΙΚΑ.
Ας μη ξεχνάμε ότι στο 95% και πλέον των περιστατικών υπέρτασης, σε μη προχωρημένη ηλικία, δεν βρίσκουμε παθολογικά αίτια όπως πχ. πρόβλημα στα νεφρά.
Έχουμε συνήθως να κάνουμε με νευροπίεση. Γι’αυτό και την αποκαλούμε “ιδιοπαθή υπέρταση”. Δηλαδή, υπέρταση που δεν προκαλείται από κάποια νόσο αλλά από παράγοντες που έχουν να κάνουν με το ίδιο το άτομο, συνήθως με την ψυχολογία του.
Το Ομοιοπαθητικό φάρμακο ισορροπεί και ψυχικά και σωματικά το άτομο, ομαλοποιώντας την υπέρταση.
Είναι επικίνδυνη η νευροπίεση;
Όχι! Γιατί στη νευροπίεση έχουμε περιστασιακή αύξηση της πιέσεως γα μερικά λεπτά ή ώρες και μετά υποχωρεί. Δεν έχουμε να κάνουμε με σταθερά αυξημένη πίεση και γι’αυτό κατά κανόνα και δεν είναι επικίνδυνη, όσο ψηλά και να ανέβει.
Είναι δηλαδή επικίνδυνη η πίεση μόνο αν είναι σταθερά αυξημένη και για χρόνια.
Άρα, εφόσον στη νευροπίεση είναι περιστασιακή η αύξηση της πιέσεως, δεν έχει νόημα να χορηγούμε αντιυπερτασικά σε μόνιμη βάση για την καταστολή της.
Γιατί όχι μόνο δεν κάνουμε καλό, αλλά κάνουμε και ζημιά, γιατί πάμε και ρίχνουμε την πίεση όλο το 24ωρο και για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Έτσι, είναι σαν να κατεβάζουμε το ρελαντί σε ένα αυτοκίνητο και αυτό υπολειτουργεί, κάνει διακοπές, δεν τραβάει ή και σβήνει.
Δεν ισχύει το όσο χαμηλότερα η πίεση , τόσο το καλύτερο. Γιατί μειώνουμε την παροχή του αίματος, των θρεπτικών ουσιών και του οξυγόνου κάτω από το φυσιολογικό σε όλο τον οργανισμό. Και μάλιστα σε ζωτικά όργανα όπως στα νεφρά, στο συκώτι, στα αγγεία της καρδιάς και στα αγγεία του εγκεφάλου.
Ένα παράδειγμα:
Μια κύρια αιτία για τη μεγάλη αύξηση του Αλτσχάιμερ σε πρώιμες ηλικίες, έχει να κάνει με τη χορήγηση σε μαζική κλίμακα αντιυπερτασικών στην Τρίτη Ηλικία. Και αυτό γιατί για χρόνια ολόκληρα κατεβάζουμε την πίεση κάτω από τα φυσιολογικά για την ηλικία, με αποτέλεσμα μειωμένη αιμάτωση του εγκεφάλου και άρα πιθανή ατροφία του και άνοια.
Συμπέρασμα:
Η χρόνια αγωγή με αντιυπερτασικά στις νευροπιέσεις, είναι λάθος. Γιατί νευροπίεση= κακή ψυχολογία. Μόλις χαλαρώσει ψυχικά το άτομο, αυτομάτως χαλαρώνει και το σώμα. Άρα, ρυθμίζεται και η πίεση! Η ομοιοπαθητική το πετυχαίνει δρώντας ολιστικά, ήπια, σε βάθος και με ασφάλεια.
Υ.Γ . η χρόνια αγωγή με ηρεμιστικά δεν είναι σωστή, γιατί κάνουμε καταστολή και όχι θεραπεία.
Περισσότερα άρθρα
Δημοφιλή άρθρα & βίντεο του Σάββα Ιωαννίδη
Συχνές ερωτήσεις
-
Τι διαφορά έχει η κλασσική Ιατρική από την Ομοιοπαθητική;
Η μοντέρνα Ιατρική ελέγχει τα συμπτώματα. Η Ομοιοπαθητική "ευγνωμονεί" τα συμπτώματα, γιατί είναι τα κλειδιά για το σωστό ομοιοπαθητικό φάρμακο, που θα ξεριζώσει την ασθένεια.
-
Πόσο διαρκεί μια ομοιοπαθητική θεραπεία;
Δυστυχώς δεν υπάρχει 1 απάντηση. Κάθε πάθηση απαιτεί διαφορετική αντιμετώπιση. Το ίδιο & κάθε ασθενής. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να απευθυνθείτε στον Ομοιοπαθητικό σας.
-
Ο γιατρός μου συνιστά κρύο λουτρό. Κάνει καλό; Ισχύει:
Ναι. Αφού πρώτα έχεις πλύνει το σώμα σου με ζεστό νερό , γύρνα το νερό στο παγωμένο . Φρόντισε να τελειώνεις το λουτρό σου με αυτή την πάγια τακτική. Θα σου τονώσει το νευρικό σύστημα και το ανοσοποιητικό . Η εναλλαγή ζεστού -κρύου νερού πρέπει να διαρκεί το πολύ 5 λεπτά και πάντα σε αναλογία χρόνου 4:1 ( ζεστό -κρύο ) .
